ludwig - piano in the dark

geçenlerde piyanomu ne kadar özlediğimi farkettim. evin içinde dolanırken birden oturup bir parça birşey çalmayı. hatta bazen kafam çok meşgulken tuşlarıyla oynamayı. sinirlerim bozukken başka yer kalmamış gibi pufuna tünemeyi.

chopin çalmak için piyano çalmaya başladım. ama piyanoma ludwig dedim. klasik müziği de piyanoyu da beethoven'in piyano konçertolarıyla sevdim çünkü. piyano beethoven ve beethoven da piyano demek benim için.

azeri bir piyano hocam vardı; ofelya. çok komik, tatlı bir kadındı. ilk zamanlarımdı, beyer'den küçük küçük etüdler çalıyorduk. daha önce beyer çalarken dinlemekten zevk aldığım bir öğrencim hiç olmamıştı demişti bana. sonra bu çok sevdiğim anımı bir grup idil biret hayranıyla sedef adası'ndaki yazlık evinde ziyarete gittigimiz idil biret'e anlatmıştım. ne mutlu size demişti, yüzünde tatlı bir gülümsemeyle.

bir süredir de piyano bakıyorum burda. sonra hemen kendi içimde konuyu değiştiriyorum. karanlıkta bekleyen piyanom aklıma geliyor..

when I find myself watching the time
i never think about all the funny things you said
i feel like it's dead
where is it leading me now

i turn around in the still of the room
knowing this is when I'm gonna make my move
can't wait any longer
and I'm feeling stronger but oh

just as I walk through the door
i can feel your emotion
it's pullin' me back
back to love you

i know I'm caught up in the middle
i cry just a little
when I think of letting go
oh no, gave up on the riddle
i cry just a little
when he plays piano in the dark

he holds me close like a thief of the heart
he plays a melody
born to tear me all apart
the silence is broken
and no words are spoken but oh

just as I walk through the door
i can feel your emotion
it's pullin' me back
back to love you

i know I'm caught up in the middle
i cry just a little
when I think of letting go
oh no, gave up on the riddle
i cry just a little
when he plays piano in the dark