25 haziran. gecen sene bugun. sacma, tuhaf bir gundu. sabah michael jackson oldu haberiyle kalktim yataktan. gercek olmadigini dusundum herhalde. sonra iste de bu habere dair seyler duydum ama ilgilenmedim. ancak ertesi gun anladim ne oldugunu. youtube'da eski roportajlarini izlemeye basladim. internette yazilar okudum. adamin hayatinda olmus, hepimizin/herkesin bildigi olaylarin detaylarini ogrenmeye basladim. korkunc bir uzuntu kapladi icimi. hatta sucluluk duygusu, pismanlik. hepsi icime oturdu. sanki yapabilecegim seyler varmis da yapmamisim gibi. sonra aglamaya basladim. uzunca bir sure agladim. ondan baska sey dusunemedim, baska muzik dinleyemedim.
michael jackson'in olumuyle icimde koca bir bosluk oldu. garip ama gercek. o gunden sonra da hicbir sey ayni olmadi..
one day in your life,
when you find that you're always lonely..
Amerika'da yasayan biri olarak yorumsuz gecmek olmaz diye dusundum:) Iyi insanlarda var bu diyarda da... Heryerde oldugu gibi... Kotuler ve iyiler icice... Ben burada kendime dunyadaki en iyi insanlar listesinde baslarda yer alacak bir Amerikali dost buldum mesela... Amy! Tanismanizi cok isterim... Belki bir gun beni ziyarete gelirsin... Iste o zaman sen de anlarsin ne demek istedigimi:) Mucksss...
ReplyDeleteblogunu okudukca aynı tarihte kendi bloguma yazdıgım yazıyı düşündüm, ne güzel, acaba bir olay karsıında dünyanın dört bir tarafında kaç kişi biribirinden habersiz yanı hisle dolup taşıyorlar?
ReplyDelete